Ey yoldaşlar!
Bırakın aynalara bakmayı,
Kendinizle konuşmayı,
Bilmezler ki herkesin uyuduğu bu saatlerde,
Tüm sokaklar bizimdir.
Uyanıyorsam her sabah,
Susuzluktan ölmediysem şayet,
Girebiliyorsa sabah güneşi camdan,
Hepsi sayende.
Belki söylerim diye bir gün,
Biliyorum mümkün değil,
Haberin bile yoktur zira;
Sana olan bağımlılığımdan.
Tıpkı bir müptela gibi
Dolaşırken sokaklarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!