Kemal Kabcık Şiirleri - Şair Kemal Kabcık

Saygıdeğer Büyüklerimizin Gölgesinde; İnsanlar Emeğin İzinde! .

Anadolu kültürü içerisinde; kültürümüzün gelişimine umut sen! .
Önemsemeli kendi varlığımızı ve ANADOLU HALKLARINI DÜŞÜNMELİ! .
Hak ile Halk Anlayışının çizgisinde büyüklerimiz ile beraber! .
Okumalı, düşünmeli, öğrenmeli ve ANADOLU ADINA PAYLAŞMALIYIM! .

Kitap Okuma Yolunu Kullanarak; Anadolu Kültürü Gelişim Çizgisinde Olmalı! .

Kitaplardan yararlanmasını bilmeliyim ve kitaplarla daima dost kalabilmeliyim! .
Hatalarımı gözlemleyebilmek için; çok çok kitap okumalıyım, gelişimim için! .
Sevgimden yoksun kalmış, bir tek kitap dahi olmamalı ve daima okumalıyım! .
Adını sevgiyle andığım kitap yazarlarınının sayısını arttırabilmeli, gelişebilmeli! .

Düşünen Düşünürlerin Düş Ürünleri ile ANADOLU İÇİN YÜRÜMEK! .
= 000.009 =
Düşünen Düşünürlerin Düş Ürünleri ile ANADOLU’DA İLERLEMEK! .

Çiğdem KELEŞ’i 8-10 Yıl Düşünmüşümdür! .

= TOLSTOY = 000.000.008 = ALTIN KALEM YAYINLARI =

“KREUTZER SONATI” Adlı Kitaptan Kısa Bir Anlatı:

{…+.+.+…} Yanındakiler kendisine bir şey söyleyince, kısa, kesin karşılıklar veriyor, sonra da okumasına, sigara içmesine devam ediyor, ya da eski bir çantadan çıkardığı bisküvi gibi bir şeyler yiyordu. Daha sonra da gözlerini vagonun penceresinden kaçar gibi geçip giden manzaraya çeviriyordu. (020/01) 02.10.2009 01:59:30

GÜNCEM

Benim Dört Duvar Arasına Sıkışmış, Sosyalleşememiş Bir Yalnızlığım Söz Konusudur! .
Düğünlere-Derneklere Gidemiyorum; Çünkü, Oynamasını-Eğlenmesini Beceremiyorum Ki! .
Kendi Düğünümde Ne Yapabilirim, Bilmiyorum! Uyumlu Olamıyorum Ki Toplumun İçinde! .
Yalnızlığıma ve Hayatta Tutunabiliyor Olmama Şükretmeliyim; Anlaşılamasam Da Ben! .

Sevginden yoksun bıraktığın kitap, bazı farkına varmaları geciktirir ve öğrenemediklerinle karanlığa dalar ve de uyanamazsın insanlığın gelişim çizgisine! . Şu an neredeyiz insanlığın çizgisinde ve şu an neleri paylaşabiliyoruz azmimizle! . Sağlık her şeyden önde geliyor; görev bilinci ile çevrilen sayfalardan, okumanın verdiği sevinçlerle, kitaplara dost kalabilmenin umuduyla yine bu günümüzde de paylaşımı sürdürebiliyoruz çok şükürler olsun! . Kitapları; SEVGİMİZDEN YOKSUN BIRAKMAYALIM, NE OLURSUNUZ! . SAYGILARIMLA! .

Her Bir Öğrenci; Öğretmenlerinin Cömert Paylaşımları ile: Hayatını Muhafaza Eyler! .

= XVII =
Tahir: Zorlu işler; duyarlı dostlukların, ortak çabası ile başarılan bir güzellik! .

Zühre: Her bir duyarlı dostluk; kendinde bulunan değerleri ile: hizmet vermelidir! .

Kaderimiz Bir Ölçüde Kendi Elimizde ve Gücümüz Kadarıyla Hükmet Aşka! .

Farkında olmadan; bir kaderin yolcusu olarak, daima ilerlemekteyiz, şükür! .
Nasıl bir yol üzereyiz ve kaderimize ne kadar söz geçirebiliriz, düşün daima! .
Ne ararsan onu bulursun bir gün! . Bulduğumuz bize yetmez ise, çaremiz ne? .
Çare arıyoruz; düşene, düşündürene, düşküne, yürüyene, yürütene: insanız! .

İnsanlar arasında dolaşırken; kitap anlatılarından sökün eyleyen umudu kalbinde hissediyordu. İnsanı strese sokmayan sevgili arayışı içinde; umutlarını başka âlemlerde aramayı sürdürecekti. Belki de; gözünün ucundaki, bir güzelliği, şu yaşadığımız dünya aleminde, birden fark edecek ve umudunu gökte ararken, yeryüzünde bulabilecekti! . Dertsiz ve tasasız geçecek, bir ömrü aramıştı hayatı boyunca! . Sessiz-sakin bir liman ve elde bir kitap! . Düşüncede ise; sevgilinin gül yüzünde ışıldayan, tatlı bir tebessüm! . İnsanın içini ısıtan ve basitlikte sürdürülen bir hayatta tebessüm içi, yeni yeni umutlar! . Bugün günlerden Pazartesi ve düşünmek için, rüzgara yazı yazmak için güzel bir gün! .

Alemler içinde; yalnızlığını sürdürüyordu ve kitap müjdesi bir haberle dünyalık hayatını avutuyor ve dünyalığında oyalanıyordu! . Bir çiçek tohumunun çimlenişi ile yeni bir hayata başlıyor ve “Bu kez hayatıma leke sürdürmem! .” diyordu kendi kendine! . Adanmış yalnızlığı ile; ömrünü insanlığa vakfetmişti ve insana rahatlığın sarhoşluğunu veren her türlü keyiften uzak durmayı düşünüyordu! . Yalnızdı, ama çaresiz değildi! . Yorgundu, ama yılgın değildi! . Düşünceliydi ve düşüncesi onu daha da insancıllaştırıyordu! . Şikayet etmek yerine; yarar sağlamayı, nefret etmek yerine; sevmek için gerekçeler üretmeyi tercih ediyordu. Belki aradığını bu dünya aleminde bulamayacaktı ve kitap müjdesi bir haberle kendini sakinliğe taşıyordu! . Evet; sakin, sessiz ve dingin bir limanda elde kitap, düşte sevgili! . İnşallah; yeni farkına varılan umutlar; beklentilerimizi, dünyalık hayatta ve devamında, sakince bizlere sunar, diye düşünüyordu ve bu uğurda dualara sığınıyordu! .

Yalnızlıklar içersinde; hayatını biçimlendirmeye çabalıyordu! . Karın tokluğuna sürdürülen bir hayatta, ömrünü insanlığa vakfetmekte bulmuştu çözümü! . Öğretmenlerine saygı duyuyor ve onları koruyabilmeyi düşünüyordu! . Eğitim; kıymet bilen, insanların temiz ve serin kalplerinde gelişiyor ve insan daha umutlu ve daha da huzurlu oluyor! . Başarının yeni bir tarifini yapmak gerekiyor belki de; karın tokluğu ve insanlığa vakfedilmeye çabalanan bir ömür! . Verebilecekleri sadece bundan ibaretti. En ucuza sağlanan bir karın tokluğu ve insanlığa vakfedilen bir ömür; insanlığı anlatmaya ve insanlığı yaşamaya en güzel ilaçtı belki de! . Kitaplar okunuyordu; huzur ve umut bulmak için! . Belki de; huzur ve umut başka alemlerde bir sır idi! . Sırra ermek ve huzur ile umuda erişmek gerek! . Bu düşüncelerle; sırra erememenin verdiği suskunluklarla bir hayat nasıl geçirilebilirdi ki? . Verebilecek olduğu değerler üzerine düşünmeye başladı ve hazır mevcut imkanların verdiği huzur ve umudunu paylaşma gereği duydu! . Paylaşımcı br zihniyet ile; derdi-tasayı, huzuru-umudu paylaşmak istiyordu! . Kalem elde; yeni umutlara yol almak istiyordu! . Hayaller peşinde koşarken; gerçeklerden uzak kalmamayı istiyordu! . Gerçekleştirilebilecek hayalleri olsun istiyordu! . Elde bir kitap, düşte bir sevgili! . Tebessüm eden bir ciddiyette; öğretmenlerinin özverili davranış biçimleri geldi aklına ve düşüncesi daha da derinleşti ve serin kalpliler diyarı, cennet Yurdumuz Sathında iyiliklerle ilerleyebilmeli idi! . Yorgun ve düşünceli bedeni; yalnızlığa alışmalıydı ve aşırıya kaçmayan beklentiler içersinde, hayatını biçimlendirmeliydi artık! . Elde bir kitap, düşte bir sevgili, diyerek, kendi yolunda, dostluklar adına ilerleyebilmeliydi artık! .

Her Bir Öğrenci; Öğretmenlerinin Cömert Paylaşımları ile: Hayatını Muhafaza Eyler! .

= XXIX =

Tahir: Hazır mevcut imkanlarımız ölçüsünde; dostluklara yardımcı olabilmeliyizdir! .