Yürek parçalanır bir kalp kırdığında.
Belki ulaşılmazındadır kalp acıların,
Belki de çoktan ölmüştür.
Ben ki seni kırmışım;
Yaşamıyormuşum...
Ay gölge ediyor güneşime.
Nefes alamıyorum birden.
Sadece seni düşünüyorum.
Sesini, gülüşünü, nefesini...
Mutlu musun artık bilmem ama,
Ben oldum işte sonunda,
Biliyorum olmayacaksın,
Bir ömür göremeyeceğim düşlerimi.
Herşeyi göze almaya geldim,
Kapıyı aç gözlerinle gül yeter...
Hala bekliyorum...
Tarifi imkansız birşeyler var içimde.
Susuşumda bir ses, sözlerimde sessizlik var.
Tahminlerime kavramları konduramıyorum.
Dalgınım.
Düşünüyorum.
Söyleyemiyorum...
Yeter gelme artık,
Gelme her gittiğinde.
Sonra ben seviyorum,
Sen yine gidiyorsun,
İçinde "sen" geçtiği için,
Sen'sizliği bile sevmeye başlıyorum.
Mucizelere inanır oldum artık.
Umutlarım mucizelere bağlı.
En büyük umudum sendin,
O da mucizelere kaldı...
En çok o 'nu seviyorum ben.
Bir o terketmiyor beni.
En sadık dostum o...
Mutlulukta, üzüntüde,
Kalabalıkta bile yanımda.
Dedim ya en sadık dostum o;
Uzun uzun baktığımda gözlerinin kıvrımlarına,
O an tüm kalemlerimle şair olasım geliyor.
Her seferinde korkuyorum seni sana yazmaya.
Çünkü ağrı gibi dağlasam da tüm sözleri,
Çizemiyorum o tuzlu tadını hiçbir kağıda...
Sana ulaşmak için yormuşlar beni,
Deselerdi sonunda sen varsın ağlamazdım hiç.
Sen diye atıyor artık kalbim.
Biliyorum artık, sen "O" sun,
"O" sensin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!