Kemal & İrfan Şiiri - Ömer Pilten

Hasretin okları var,herbirinde bir mâna.
Kalbin payına düşen,tabi ki de süveyda.
Öyle bir sızısı var... İnceden ve de derin.
Kirpiklerinden mi geldi değdiği yer çok serin.

İnan,olsun istemem bağrım yanarken suyu.
Zaten vuslata yolum,o da dipsiz bir kuyu.
Sanma ki ben yaşarım,can taşırım bedende.
Düşsüz çöle uyandım,kifayetsiz beş duyu.

Kemal ile irfanı bulmak içindi hasret.
Bana yazılan tebliğ;istikamette sabret.
Yanmış,küle dönmüş, ilmek ilmek sökülmüş arşa çıkan merdiven,
İrfan Kemale ermiş ondan yanmış merdiven.

Her düşen kıvılcımla bin hakikat uyandı.
Bu tükenmişin kalbi buna nasıl dayandı.
İz üstünde iz kaldı heba olan ömrümde
Dünya döner ruhumla,ruhum dünya yalandı.