Kemal Gülal Şiirleri - Şair Kemal Gülal

Toplayıp Türkleri doldurdular dama
zalimler kıydılar binlerece cana
toplu kıyım yaptılar bunca insana
yanıyor sönmedi ermeni kini

Yaşlı çocuk kadın kız kızanı

Şöyle kelli felli tostombul bir yar
Her yanda bunlardan milyonlarca var
Dedin mi be yetim al birini sar
Ne verdin hevesin neyime felek

ilin ilçelerin hepsinde var

Hiç durmadan hep uçtum
enginlerde çırpınıp durdum
her güle kanat açtım
konacak bir dal bulamadım

Hangi vadiye indiysem

Fakir olmuş. sahipsiz kabre gidiyor
Tabutu tutan üç kişi dördüncüsü yok
Koştum girdim altına dedim ölüm hak
Kabristan halkı üzgün dua ediyor

Omzumuzda mefta yaklaştık mezara

Kaş göz siyah kirpikler neşter
gerdanı kar gibi dudağı kevser
dağınık saçları simayi süsler
boyu selvi dalı edalı güzel

saçı kıvrım kıvrım serinde toplar

Eşin ve benzerin yoktur
dostansa düşmanın çoktur
haya huya karnın toktur
savaşların güneşi mehmetçik

Harpte geriye dönmezssin

Bir güzel seyrettim Kars ilinde
şeker şerbet dudağın da dilinde
salınarak gezer çanta elinde
Doğunun maralı ceylan güzel

Takılmış saçına nergizle güller

İpek gibi kakül örtmüş şakağı
fiske vursan kan damlar yanağı
kardan beyaz yavrunun bukağı
gül takmış kulağına gülden güzel

Yanağı bir gül, dudağı çilek

Konmuş gül dalına divane bülbül
Eder zarı zarı fiğan bu gün
Ak gül kırmızı gül hele sarıgül
Har düşüp yaprağı solacak birgün

Tırtır yemiş yaprağını gülünü

İçkinin söndürdüğü ocaklar çoktur
alkolik kepazenin ölüsüde moktur
çok içmek zarardır faydası yoktur
kıymetten düşer bir pul olursun

hanımın yüzüne nefretle bakar