Kemal Diler Şiirleri - Şair Kemal Diler

güneşin doğuşunu izledin mi şafak vakti
uçsuz bucaksız mavi derinliği
yeni doğmuş bir bebeği kucağına aldın mı
ipeksi ten
minicik ellerine dokundun mu hiç
baharda kuzular

kömür tozları arasında batan güneşi değil
şafak sökerken alacakaranlığın ışıl ışıl aydınlığını
çocuk tenimde hissetmek
ve kızıl ötesi dünyayı
katledilmemiş bir doğada
yemeyeşil ağaç yaprakları hışırtısı altında

varlığının ötesinde
sınırlarını zorlarken
tonlarında huzur bulduğun ormanlar
hırçınlığın son perdesinde
benliğini sorgularken
yüreğine yürek

ne acidir son kez elini tutmak sevdigin adamin suskun bir kadinin,,, elini opmek hickiran bir babanin goz yaslarini icine akitan ananin... ne acidir son kez seni seviyorum demek gidenin ardina bakmak... bir daha donmeyecegini bilmek sarilamamak hasretle sefkatle... ne acidir gozlerinden dusen yaslari yuregine hapsetmek aglayamamak sadece bakmak ardisira... ne acidir son kez gormek bir babayi al bayragin altinda cocuktur korkar diyerek opememek sehit yuzunu kosmak pesisira ama yetisememek... ne desem sana laftan oteye gecmez yuregine su serpmez... ates dustugu yeri yakar allah seninle olsun cocugum... Kemal Diler 20.03.2012

Canim Eşim Sevda`ya...

ben seni sevdim
bir elmanın iki yarısı gibi
içimde hep seni yaşadım
yokluğunda karardım

Aklında Vatan Yüreğinde Özlem

Yalnızlık, bir çay bardağında bekleyen son yudum,
Uzaklar, haritada küçülen ama kalpte büyüyen.
Yeşeren umutlar, çatlamış toprakta inadına filiz,
Yaşlanan hayaller, duvarda sararan fotoğraflar gibi.

“Bir Anlık Sen”

Penceremde yağmurun izleri,
Camda titreyen bir akşam ışığı.
Gökyüzü griye dönmüş,
Ama ben hâlâ mavide arıyorum seni.

Bir Ulusun Uyanışı-Saigon

Bir ses yükseldi Hanoi’den,
Yorgun ama inançla dolu:
“Bağımsızlık!” dedi Ho Chi Minh,
Ve bir millet sustu, dinledi.

Yağmur inerken sessizce saçlarına,
Birlikte yürürken sahil boyunca.
Masmavi deniz, gözlerin gibi derin,
Hasretim seninle, Phu Quoc’ta serin.

Yemyeşil rüyalar sarar etrafı,

Hong Kong'da bir Dilek Ağacı

Hong Kong’un rüzgârı hafifçe dokunuyor yapraklara,
Bir dilek asılı, kırmızı bir kurdeleyle—
Elif & Ateş yazıyor altında,
İki kalbin sessizce fısıldadığı bir umut.