Kemal bey ile Servet usta aynı mahallede otururlardı,
Ve aynı sıraları paylaşırlardı ilkokul çağlarında
Birlikte taş atarlardı sapan ile armut ağacına da
Bir gün taş, caminin penceresine isabet etmişti kazara
Çok korkmuşlardı, çocukluk işte, çarpılacaklarını sanmışlardı…
Sonra yolları ayrıldı ortaokul çağlarında
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Hayat çelişkiler bostanıdır,bu şiirdeki gibi birinin dirimi ötekinin ölümü olur çok zaman..
Artık 'şok' sözcüğü de yitirdi kavramsal derinliğini ve şok olamaz haldeyiz çoğumuz..Ya yeni sözcükler türetmeli,ya da acıları keskinleştirmeliyiz
diken diken olması için tüylerimizin...
Tebrikler,teşekkürler
Mim Kemal Ertuğrul
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta