Bugün yine güvercin festivali kapsamında,
gül kokuları çiçekler açıyor
Bağ bahçe, bak bahçe, bal bahçe.
İrlanda'nın küçük olmuş köylerinde bir de ben yaşıyor!
Bunların hepsi siliniyor gibi sanki otobüs durakları,
Ey sen gözümün zifri siyah sultanı kadın,
Sen gönlümün ak parçası, hünkâr'ı su kadın,
Binbir kere devrildi ruhum bunca elemden,
Sen aslı gibiydin ve de uğrunda kerem ben!
Edebiyatın hâlâ bir yerlerde yaşadığına inandığım tınılarına bu parça,
Bu parça her kesimden;
Biraz sence, biraz bence, biraz da ardımızda kalanlarca,
Hani Anadolu'nun en ücra köyünde,
Bir bebek doğunca;
Bugün usulca toprağa düşen yağmur,
Kadim toprak tohum doğurur şu garip hayata
Ve ikimiz de dahiliz fazlasıyla bu tohuma.
Ve râb halimizden anlayan bir bahçıvan,
Ve su üzerimize rahmet olup yağan,
Ne zaman aklına bir sevmek gelse titrersin, korkarsın
Sallanınca bir salıncak çocuksu umutlarla,
Aklına bir sevmek gelir
titrersin, korkarsın.
Umudu tükenmiş insanlar görürüm bazen,
Ben seni sevmekten hep korktum, çocukcaydı bu.
Ben senin bahçendeki çiçek; parkındaki çocuktum.
Sevmek çoğu zaman karanlık kadar korkunçtu, sebat gecesinde çocuklar karanlıktan neden böylesine korkmuştu?
Bak sır oldum yine dudaklarına,
Kelam söylemez isen ha öldüm ha öleceğim,
*Ve* harici herhangi bir bağlaçla başlayabilir,
ve herhangi bir alımlı kadına yazılabilir bir şiir.
Ama kim yazarsa yazsın,
nerede yazılırsa yazılsın,
kimlere atfedilirse edilsin...
Çeyrek sen bile etmez bir şiir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!