Kemal Şiiri - İbrahim Günaydın 4

KEMAL

Adım Kemal’se de kâmil olamam,
Tavr u harekâtım hep çiğ kokarken,
Üstün rütbelere şamil olamam,
Başkasına küçük gözle bakarken.

İnsan olan, bana hiç kırılmaz mı?
Güven duyguları hep yıkılmaz mı?
Bütün meziyetler sefer kılmaz mı?
Gülüyorsam eğer cihan ağlarken.

Sevgi, şefkat benden ırak olur hem,
Merhametsiz gönül kurak olur hem,
Mutlak bir azaba durak olur hem,
Beşeri incitip hüzne boğarken.

Bir mahlûka hele bir zahmet verin,
Gözyaşını görün, göğün ve yerin,
İyilikler gelin içime girin,
Sabah ufkumuzda güneş doğarken.

İbrahim Günaydın