Kemal Şiiri - Mehmet Özsan

Güneşi katmış yanına Temmuz,
Gülümsüyor gölgeme.
Eriyorum miskin miskin,
Çaybahçesinin köşesinde.
Çay, sigara ve ben
Dem vuruyoruz geçmişten.
Sıkıldık sıkılacağız derken;
Çıktı geldi Kemal...
Yeni yetmeliğimin ve gençliğimin en kadim dostu,
Gel otur şöyle, şenlensin masamız.

Daha dağarcığımızda yoktu Ernosto Che Guevara
Bilmiyorduk Beatleas'in felsefesini
Ne kadar canlı uzun ve özgürdü saçların.
Konuşmazdık şimdiki gibi,
Motosiklet gezmelerimizde zır gevezeydi motor.
Hani; Anadolu turuna çıkacaktıkda
İzin alamamıştım evden
Hayıflanmıştın; Anlatacak çok şeyi yitirdik Memo diye...
Haklıymışsın,
Zengin olmalıymış anılar.
Birde gitarın vardı Kemal, kırık dökük.
Çalmaya çalışırdın,
Rodrigo'dan...
Konçertonun ikinci bölümüymüş.
Daha bilmeden İspanya iç savaşını,
Nede Faşist Franco'yu...
Tınılar arası iç geçirmelerin
O kara kura kız için.
Adını ben de unutmadım.
Senin ki katıksız sevda idi,
Mumdu yüreğin.
Karşılıksız kalınca aşkın
İncindiğinden değil, sevdiğinden bıraktın mektebi.
İplemedin,
Buruşturup attın
Gelecek denen bilinmezliği...
Oysa işci çoçuğuydun
Bir kere sitem etmedin.
Yalnız aklımda kaldı ' Ah Günay'ların '
Anlayamadı bu işi çocuk kafam.
Yürekmiş seninki...
Otur! Kemal nereye.
Hep duramazdın durduğun yerde.
Tamam kapattım konuyu
Gitme birşey söyle,
Gülümseme öyle...

' Bir çay daha içer misiniz? '
Rodrigo bitmiş.
Düş yoluna,
Gerçek yoluna,
Ben yoluma...
Çok özlemişim seni Kemal,
Sen yine arasıra uğra böyle...

(Eskişehir- 2006)