Yayı da dönderib yaz eyleyende,
Nurunu qısqanıb az eyleyende.
Buludu görüben naz eyleyende,
Güneşin özünü dan qamçılayar.
Göyden başımıza daş tökülende.
Röyada üzükden qaş tökülende.
Benim gözlerimden yaş tökülende,
Senin qılıncından qan damcılayar.
Üzde söylese de ”Vüsalına çat”,
Daldada ayrılıq bexş edir heyat.
Qüsseni,kederi verir qatbaqat,
Ruhuma ferehi can kem calayar.
Kayıt Tarihi : 7.4.2012 06:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevinc Arzulu](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/04/07/kem-calayar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!