Kelo Dayı Şiiri - Kalender Sever

Kırmızıyı kan öğretti
Sarıyı saman
Sudan çehreyi avuçlarından
Akıp giderken
Zaman
En büyük öğretmen
Elifi elifine
Yaşamı öğretti topraktan

Kurdu kuşu hercai
Bir dağdı başı duman
Bilirdi beklemeyi
Günden geceyi
Sırf bu yüzden beceremedi
Tek dileği
Eşinden önce ölmeyi

Ve yaşlı toy yüreğinden
Ölümle bilenmiş acıyı öğrendi
Yalnız geçen ilk geceden
Yerine gelmeyin dileği
Gün doğarken
Ölmeyi

Yarılmış nar gibi sarkan
Gün akşama inerken
Silmişti suratından gülmeyi
Kelo dayı becerememişti
Yalnız başına ölmeyi

Açtı nasırlı ellerini
Kutsal bir kitap gibi
Yaşlı gözleri
Okudu avuçlarından
Şu sözleri:

Ey canan
Hangi sırrın haddi
Aksini silmek aynadan
En büyük ibadet
Sevmek seni
Rakip Yaradan
Ya Rab
Al canını
/ Al canımı /
Çekil aradan
………………………