Ömrü nurlatmağa parlaq incim yox,
Könlü şurlatmağa bol sevincim yox.
Bele yaşamağa vallah,gücüm yox
Hesretin ebedi kölesiyim ben.
Zirve tek dumana bürünmüşüm ki,
Uzaqdan bembeyaz görünmüşüm ki.
Ne zaman ilan tek sürünmüşüm ki,
Kederin yerdeki kölgesiyim ben.
Bilmirim,hesreti hicran neyleyir,
Onu özünece qolbend eyleyir.
Çoxu misra-misra yalan söyleyir,
Zamanın en doğru kelmesiyim ben.
Kayıt Tarihi : 13.1.2011 06:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!