Kelli // Felli Şiiri - Şerafettin Yıldız

Zaman olur, devran döner, İnsan oğlu dünü anar!
İşte o an geldi yine, geçmişten bir anı sunar.

Hep günlerden bir gün diye, başlar bütün hikayeler!
Bazen tatlı, bazen acı; özlü sözler kinayeler,

Bir adam ki kelli felli, önündeki cambaz belli!
Ne iş ulan yine bu hal, ne olmuş ki amca ne var?

Malzemeler uçmuş yine? yakıştırdın mı kendine?
Ovuşturup ellerini dedi amca sen biliyon.

Ben nereden bileceğim? haydi or’dan hırsız köpek!
Deme yahu amca böyle şimdi herkes gülüşecek.

Ulan hırsız köpek seni, saf mı zannedersin beni?
Biliyorum çalıyorsun; ‘’lâkin’’ işime de yarıyorsun.

İnan ki amca vallahi seni örnek aldım ben hep,
Kırıyorsun bak kalbimi şimdi ne bunlara sebep?

Günahımı alıyorsun medarı iftiharım sen!
Ne biliyorsam hayatta senden öğrenmişimdir ben.

Aldı etrafı bir gülüş; bu ne iştir, bu ne cümbüş?
Anladı etraftakiler yalamalık böyle imiş.

Adam görmedi iseniz seyreyleyin adamlığı!
Azıcık yağlıyem derken herif kırdı yağdanlığı.

Şöyle etrafına baktı, adam olan kelli felli!
Kesin dedi gülüşmeyi; bozulmuştu halden belli.

Adam döndü öndekine olanca haşmeti ile!
Ahlâksız it herif seni; örnek almışmış bak beni.

Kaybol çabuk ortalıktan haydi işinin başına,
Basarım şimdi tokadı bakmam gözünün yaşına.

La havle yav sabah sabah, bak yediği halta itin,
Görmeyeyim daha seni, kırarım kafanı bütün.

Sonra ki günlerde yine kol kolaydı amca yeğen!
Demek zaman bu zamanmış seviliyor çalıp yiyen.

Bunu bilir bunu derim, Allah vekil ve de Kerim!
Görmedim hiç şifa bulan, hırsızlıktan abad olan.

20 / 02 / 2010

ozan:şerefim:Şerafettin YILDIZ