Kelimesizlik Şiiri - Tuba Gürdere

Yazarken bazen suyun akışına bırakmaktır düşünceyi.
Kelimesizlik nice çöllerde hasret çeker.
Tek bir damlada bin diriliş okyanusu olmak için.
İçinde gerçekliği vareden düşünce bir sözdür.
Kimi zaman duyulmayan ancak hissedilen.
İçten içe bir inci sadeliğinde ki değerinde
Ve derinlikte öz bir sükunette belirmektir.

Güneşin mısralarında bazen bakışına ışık katmaktır düşünceyi.
Yazılmış bir sözün içinden öz bulurcasına çözümlenmektir.
Derin sükunetin izlerinde yaşam iç ses olabilmektir.
Gece bir şiirdir bazen gözlerinin ferinde.
Karanlıklar aydınlığa fecrdir dokundukça kalpten.
Duymak bilmektir, nice uyumanın ve uyanışın izlerinden.
Gökyüzü semasında bir nokta;
Sorsan kuşlar bile öz bir hürriyettedir sözden öte.
Ne kelime söylenir nede nokta silinir.
Ulaştıkça özgürlük, katmanları arşınlar sessizce.

Hiçbirşeyin bişeyden başkalığı yok.
Başkalık, kaybolmaktır bilmediğine.
Duyuşunda bulduysan içtenlik,
Yansımasıdır içten içe başkalaşım görüşüne.
Ancak iç bakışta netleşebilmek önemlidir.
Düşünce ise bazen aykırıdır bilinci ayrıştırır.
Zaten belli bişeyin de bişeyden ayrı olmayan ne var?
Herşey ayrı bir başkalıkta bütünleniyor aynılığa.
Hüzün her dilde aynı ancak lal bırakıyor insanı.
'' La'' Mekanda anlaşılıyor yaşam.
Mutluluk ise tek harf olduğunda, ne kelime bütünlenir,
veya cümle alem sığmaz içine.