Kelimelerle Oynaşma Şiiri - Safinaz Ocakcı

Sustu sessim
Ellerim, parmaklarım sustu
Susan sesim,
Susan sana yazan parmaklarımın arasındaki kalem..
Ama ben susamadım;
Bil ki suskunluğumda mahpushanemden kaçıyorum
Bil ki suskunluğumda daha çok konuşuyorum….
Bil ki; Acı ve kekremsi cümleler kurmuyorum,
Konuştukça azalıyor korkularım,
Ve sana sesleniyorum
Sessizliğimdeki sesimi duy!

Ve dinle!
Suskunluğunda sesim en güzel sözlerini söylüyor, söyleyemediği
Suskunluğunda kalemim en güzel cümleleri yazıyor, yazamadığı
Ellerim suskunluğunda cüretkarlaşıyor, hiç olamadığı
Kalbim ardı ardına seni sevdiğini söylüyor, dile gelip diyemediği
Ve daha neler neler söylüyorum suskunluğumda,
Söyledikçe; sesim daha çok çıkıyor, söyleyeceklerim çoğalıyor....

Duyuyorsun değilmi?
Bir daha sana hayır demeyecek sesim,
Hayır demeyecek ellerim, sana dokunan parmaklarım,
Aklımdan çıkartıp attım denize
Ve gömdüm toprağa,
Keşke dememek için,
Hayır yok! ... Artık aramızda...
Yüreğimi yerinden söktü parmaklarım
Ellerim sana sunuyor, al! ...

Bakmadan görüyorum gözlerini
O geceden beri seninle içiceyim çünkü
Yalnızlık sessizliğimdeki sesin eski sevgilisiydi
Suskunluğumdaki sesin sevgilisi var şimdi
Geceyi bekliyor sana sesim
Sabahlara bakireyim, Güneşle sevişemiyorum
Soyunduğunda sesim
Kelimelerle oynaşmadan
Denizle sevişiyorum;
O sana anlatır geceyi beklediğimi
Ve söylediklerimi, dokunuşlarımı…
Sende denizle seviştiğinde,
Tut ellerimi….

Sorgulamalarım bitti, karar verildi
Koyuverdim yaşanacakların koynuna, ben beni
Ölümü uyku sanıyordum
Oysa anladım, ölümde varmış yokluğunda…
Suskunluğunda sana seslenen sesim ölmeden
Sende sorgulayıp, yargıladıysan sendeki seni
Geç kalma, idamdan sonraki af gibi…

Haydi gel! !
Karanlığın zarfıyım istersen aç
Kelimelerle oynaşma, ya konuş!
Ya sus! !
Umurundaysa sessizliğimdeki sesim
Duyuyorsan suskunluğumdaki sesi
Bana biraz gülümse...
Karanlığın zarfıyım, aç
Kelimelerle oynaşma, konuş! !
Veya hepten sus! !

27 Haziran 2007- Marmara