Koyunca başımı yastığın ucuna
Hüzünden yağmurlar dökülüyor avuçlarıma
Kimse kimsenin kimsesizliğini bilemez
Sessizlikle boğulmuşsa sesi
Kimse kimsenin kimsesi olamaz
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta