Kelimelerin yok nefesi

Koyunca başımı yastığın ucuna
Hüzünden yağmurlar dökülüyor avuçlarıma

Kimse kimsenin kimsesizliğini bilemez
Sessizlikle boğulmuşsa sesi

Kimse kimsenin kimsesi olamaz
Suskunlukla solunmuşsa nefesi

Terkedilişler vardır ruhun bedeni terk etmesi gibi
Yakarsın şu dünyayı ama yaşarsın görerek dibi

Ben kelimelerin köleliğini yapan ben
Ben bir boşlukta bir hoşlukta benden sapan ben

Artık çığlık çığlığa susuyorum
Ben benim hasretimle susuyorum

Küçük dünyaları devirdim ellerimle
Büyük dünyalarda devrildim bedenimle

Ben kimsenin kimsesi olmayan ben
Ben kimsenin kimsesizliğinden uzak ben

Ben kimsenin kimsesine yasak ben
Ben kendimlik kimsesine tuzak ben

Kainat etrafımda döner olmuş
Başlamış içimde köre doğuş

Parçalanıyor ruhumda kendimlik tacım
Ben aynı bedende bana muhtacım

Ben bilmem kim kimin nesi
Konuşacağım ama kelimelerin yok nefesi
MİHRİBAN SAYDAM