Huzursuzluğunda kuruldu tüm cümleler;
Kelimelerin taşıyamadığı...
Sinirime sokulan her mum ışığı,
Rengini siyaha çaldı.
Yedi rengin ihtişamında kavrulan,
Damlaların kırılgan prensesleri;
Dudaklarında başlayan her serüvenin,
Korkularına yenik düşen anlarına hapsoldu...
Ruhunun peşine düşerken,
Kalabalık toplumsallığının pençesinde...
Gururunun dayanılmaz hafifliği;
Kısa nefeslerin havayı kirlettiği,
Geceyi gündüze yazan,
Gündüzü geceden çalan,
Zamanların...
Tam ortasında kaldı...
(30.08.2008)
Adem Eray KozanKayıt Tarihi : 25.1.2010 01:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!