Kelimelerim çöpe atılmış

Kelimelerim çöpe atılmış
Öyle öksüz ve kimsesizler ki
Sesi solukları kesilmiş
Duygunun zerresi yok bu yağmurda
Öyle sahipsiz kalmış küçük yüreğim
Bir damla ile ürperen
Diken diken olan içim
Bu batmaların sonu olmalı
Yolumda yürümek acı dolu
Gönül susmuş
Kelimelerim saklanır
Gökyüzü yine lanet gri
Uykularım tatile çıkmış
Bazen ağlamak ister yüreğim
Olmaz yapamaz gözler önünde
Susar kelimelerin saklanırda
İçin yangın yeri
Can suyunu asla istemez
Külüne katıp düşünceleri
Öğütme telaşı içinde

Kanım akarken
Bu üşümelerimle
Giderim ben
Ay ışığı yolumda yıldızlarım
Hiçbir yalnızlık beni ürkütemez
Eski bir dostu görmüş gibi
Biraz sohbet kendinle
Anıları yâd eder gibi
Cennetimi özlerim
Görmüştüm onu ben
İşin kötüsü bir daha göremeyecek olmam
Olsun bir kere gördüm ya
Silemezler ruhumdan
Bildiğim doğruları