Kelimelerim Şiiri - Fatma Kesili

zaman oldu
zaman doldu
başka satırları kendime aracı yapmayı sevmedim
oturup kendi acıma kendi acımı bıçak eyledim
denirdi ki geçer...
geçmesin istedim
ve biter...
bitmez belledim
sol sancım tutsun
yara yayılsın
kanasın durmasın dedim...

bana ayrılmamış odalarda
o delibozuk düşümü arıyorum
sigaralar yakıyorum etime
uyan diyorum artık
sabah güneşi kendi göğümde doğdu
onunkinde batsa da
batsa da en dibe
bulup çıkaracak
yerine koyacak
unutacak
hiç ben diye derdi kalmayacak

uyan şimdi küçük kız
dev öldü bir daha yaşamayacak.

--[
-haydar;
hayatımın anlamsız telaşesini arıyorum
olduğum ve donduğum o anda
kalmak gibi derdim var.

-kalk hava al açılırsın mı demeliyim?
sonra unutursun yalanları mı beklersin
üzgünüm bu yüzyılın menüsü iç açıcı değil

sancı..

-elbette ki olacakdı ne sandın payına mutluluk mu düşer aşkın?

durak değilim ama

-basıp gitti işte durmadı zaten ne bekliyordun ki?

aşk

-artık 3 günlük eğlence anı bu devirde
konuşmadık mı bunları defalarca
hayat avcısı ol dedim sana av olma demedim mi?
aşk yok, sevmek yok, sadece 'rol biç kendine yaşa, tüket, arkana bakma' demedim mi?

acımasızlıksın acımazsın acımadın mı sen hiç?

-dibe vurduğumda yanımda değildin bilmedin, bilmezsin
her tende benim olamayan kadınlara gülüyorum şimdi
benimle olan ve asla benim olamayanlara...

-yaşamak ve tüketmek eski bir alışkanlık
denemeyince bilemezsin
denemelisin! ..
kapıları açmadan, ışığı görmeden ve ışığı göstermeden
bulaşmadan ve bulaştırmadan...

]--

bir balıkçı kahvesinde senin acına deniz yorgunu ellerle kadeh kaldırmalıyım,
dibine vurmalıyım şişenin.
kederli ellerle bir ağ onarıp çıkmalıyım kendi denizime.

arkama bile bakmamalıyım

söz verdim aşk düşmanlarına!