Kelimeleri yakılmış fotoğrafın

Karanlık, gözkapaklarımda gizli uyku

Parantez açmış kürek mahkûmu gülüşler hayata

Gökyüzü ödünç beyazlıklar döküyor

Kelimeleri yakılmış fotoğrafların üstüne

Hayatın çizgilerinde kalbimin çiçek özü

Liman oldu romanımda tuzağa düşen hikâyelerim

Martı kanadında deniz çırpışı kelimeler

Yaşayamadığı adacıklara yağmurlar döküyor

Kırık penceremdeki rüzgâr sesidir dostluklarım

Ömür saatinin gece yarısına vuruşunda uzanır elleri

Sığdır gürül gürül batışa akar

Hep geç kalınmışlıklarda bulur beni

Yağmurun ıslattığı toprak kokusudur kalbimdeki

Karanlıkların bekçi olduğu günlerde yağar içime

Bekleyen yüreğin sessiz çığlıkları

Karın beyazında kardelen ölümüne dönüşür