Eskiciden alınmış bir koltuk üstünde eskimeyen düşüncelerleyim
Tekrarlarını izlemektesin tanrım aynı hikâyenin.
Duraklarda duramayan aceleyle ufka doğru.
Dökülen ben miyim kanayan burnumdan.
Kaybettiğimi bilerek insan oldum bir akşam
Kelimeler yeterli anlatmaya eyvah.
İşte o kadar basit bir yaşamda
İnsan olarak.
Birkaç kabullenmediğim kelimeden ibaretmişim
…
Geçerken erdem üstünden birçok toynak
Kaç insan yaşadı bilir misin bu cihan denen insanda
Zihnimdeki insan öldü üryan olarak.
Bir vedaya bağlanmadan
Ölmeyi unutmak sayıp,
Ben de yaşadım mı demeliyim!
Son sözü söylemeye inat
Susarak kapatmak istedim.
Bir gün daha veya dahası bir gün için
Olmazlarla iş tutarak
Son kelimelerime seni koymak istemedim.
Affet tanrım
Vazgeçtim ben olarak.
Hayrul Şen
Kayıt Tarihi : 9.2.2024 04:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!