Kelimeler ( meczup ile sümbül) den

Diyorsun, şairlerin ucuz olur aşkı,
Kelimeler sıra sıra karın mı doyurur,
Oysa ben kelimelerle kazandım, bütün aşklarımı,
Yaşanmış, bitmiş her ne varsa tüm hayatımı,
İçimde olan bütün arzulara aşkta varmayı,
Yalancı aşklarım da oldu bazen, sahte gülüşlü,
Yine de kelimelerle kandırdım, ben bütün heveslerimi,
Ve kelimeler getirdi, ticaretten bana güç veren parayı,
Sadece sattığım ince ayarlı mallar değil,
Tabi ki yılların birikmiş tecrübesi önemliydi sözlere,
Ama ben bütün duygularımı kelimelerle yaşadım,
Özlemi, emek vermeyi, hak aramayı, sevdayı,
Aşkım, duygularını ifade edebilenlerin azlığı kadar pahalı,
Eğer önemsiz olsaydı, ucuz saydığın bu kelimeler,
Tanrı verir miydi hiç, en büyük mucize diye kitabı,
Konuşma yaratılıştan, susma akıldan diyen Mevlâna
Hiç yazar mıydı böyle, bıkmadan onca kitabı,
Ve hiç anlatır mıydı kurumuş gönüllere, sözlerin gerçek anlamını,
Bunca yüce dava, hatta bilim nasıl anlatılırdı, kelimeler olmasa,
Hatta ve hatta hiç bu kadar konuşulan dil olur muydu kâinatta,
Oysa her nesne tükenirken kendi dilinde anlatır, tüm gerçekliğini,
Kelimelerle yendim ben cehaleti, buldum sonsuz hürriyeti,
Eğer kelimeler olmasaydı, nasıl izini sürerdi geçmişin insan,
Nasıl iz bırakırdı geleceğe, nasıl “bilimin önünde şairler koşar” derdi Freud,
Diyorsun, şairlerin ucuz olur aşkı,
Kelimeler sıra sıra karın mı doyurur,
Oysa kelimeler, duygularını ifade edebilenlerin azlığı kadar pahalı,
Eğer ben olduysam, aşkla kelimenin içinde yandım da oldum,
Hamdım şiire takılıp kaldım, mısrada piştim de oldum,
Ve ben kelimelerle kazandım tüm aşklarımı, hayatımı, arzularımı,
Kelimeler hiç senin sandığın gibi değil,
Çok güçlü, çok sevdalı, çok pahalı,
Yoksa hiç aşkı delice yaşayıp, anlatanla,
Sessizce aşkı dinleyenin hiç farkı yok mu?