Kelimeler Bitti Şiiri - Turgut Uzdu

Kelimeler Bitti

İşte yine bir sabaha geldim
Aklımda gençliğim
Çay kokuları geliyor halâ sokaklardan
Komşu kızı Nurhayat’ın dost sesi çağırdı az önce
Çamaşır makinası bozulmuş
“ Neyi var yine? ” diyorum
Bir de adam bembeyaz kardan
Niye hiç gitmez sokağın başında durur hep
İnanın ben de bilmiyorum

Ne çok eskimiş hatıralar
İllaki yamalıyorum bazı yerlerini
Okul müdürünün kızı görünüyor kırmızı yanaklarla
Üstelik öğretmen kendisi
“Şu bayram günü dil çıkarma bana.” diyorum
Gören olsa balkonumda şimdi “Bu adam deli! ” der
Kendi kendime gülüyorum

Huri Abla çağırıyor, “ Sayma vakti” diyerek
Gidiyorum bir masanın üstü dolu para
Say say bitmez
Karaborsayı içiyorum arada
“ Annem çağırdı, sen devam et.”
İki şekerli çay önünde derken
Göğüsleri kendisinden önce iniyor merdivenlerden

Akşama harika bir film varmış
The son yazmadan katili bulmalıyız her zamanki gibi
Kirpiklerimizde birer damla buz
Koltuğa oturmuşuz sinemada
Donmuş parmaklar
Uyuz olmuş gibi kaşıyoruz

Beni gören çocuklar kaçışıyor
Sokağın başında görünmeye göreyim
Çok dedim kendilerine
Popoları açıksa şu Erzurum soğuğunda yandılar
Beş parmağımın izini taşırlar ağlayarak evlerine

Mahallenin kedileri annemin peşinde
Pişen yemeğin yarısına tapulu
Hey gidi Co
Korkanları korkutmak için nasıl da havlardın
Sonra da kahkaha atar gibi
Arkalarından bakardın

O gün bu gündür severim köpekleri
Etrafımdan hiç eksilmez sesleri derken
Bilmem kaç beygirlik motorun egzoz sesi kovdu maziyi
Bir kadının dedikodusu dolaşıyor balkonun etrafında
Ustalar durmadan deliyor karşı inşaatta bir yerleri
Güne yeni uyanıyorum
Sık sık gelin diyorum hatıralara, her zaman beklerim
Sustum
İşte yine bitti kelimelerim.