Bir çağın vicdanı olmak isterdim.
Bir çağın bağrı,
Tüm kötülükleri yıkmak
Tüm ihanetleri yakmak
Hangi ant durdurabilir yalanları
Hangi çılgın dokunabilir mukaddesime
Kelimelerle büyür çocuklar
Ateş böcekleriyle dolu kelimeler
Kelimeden bir köprü olmak isterdim
Kelimeden bir buse
Sevgiyle oluşmuş bir fikir
Şuurlar da bir kavram
Şuurun lambaları sönük
Şiirin küçük alacakaranlığındayım
Şuurun lambalarına dokunsam
Her tarafında büyülü bir saray
Bir pınarın sesi olmak isterdim
Bir pınarın kalbi
Sonsuza doğru akmak
Sevgiyle dolup taşmak
Taşlaşmış kalpler acıtır bağrımı
Taşlaşmış sözler
İnanmak öldürür insanı; inanmak!
İnsanda en çokta aldanmak…
Kayıt Tarihi : 27.10.2017 10:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Umut Karadağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/10/27/kelimeler-79.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!