Kelimeler Şiiri - Seyyid Ahmet Kaya

Geçtik mevsimleri
sarışın yapraklarla
düğmeleri sıkı paltoyla
yağmurla
ve güneşle...
peyderpey sürüldü önümüze
geçmiş –tarih-i ibret-
yaşanacak olan her şey –biraz acemice-
herkes alnından sorumlu tutularak
cins atlar üzerinde biz eşref-i mahlukat
rüzgarın önünde
büyük koşuşturma
yani su, sabun, beyaz örtü
iki ben arasında düğümlendi
acılar
sevinçler
kavgalar
ölümler
dolu dizgin aktı...
bütün kelimelerin
ve mevsimlerin üstünden.

Bir çıkarsama belki
tek boyutlu. yaşadıklarımız
içten azade. tarifi az bilinir. hakikat!
ne yazık! görmez gözler
dışa açılan taraflarıyla
kurulu oysa mevsimler
lügatlerin içinde. kendi yerlerinde. manalı
dervişane bir göz gerek
görünende görünmeyeni görmek
bilinmeyende bilinmeyeni bilmek

Görünmeyeni bilenler
gömülmezler lügatlere
Kavuşmanın kelimesi yok
hangi kelime ölümün çaresidir.