Kelimeler Şiiri - Cemaleddin Özmen

Lügatın bilmediği kelimeler toplanmış üstüme,
Hangi yöne baksam,hangi sesi duysam tarife geçmez.
Üstümde donan güneş midir? Yoksa ışık mı?
Küf tutmuş bedenime amonyak süren yine kelimeler mi?

Issız karanlıklar içinde birden kelimeler şahlanır.
Bir türkü gibi,yükselen ağıt gibi yüreğe saplanır.
At üstünde yüreği elinde tıpkı bir nefer.
Ben kelimelere koşarım.Kelimeler bana kaplanır.

Ölüler başladı terk etmeyi dünyayı,
Geceler karanlığı,gündüzler kalabalığı,
Kesilmiş bileklerden kan akmaz olurken
Yalnız kelimeler kaldı,tarifsiz acılara gebe olan

Ey gönlün kutlu kitabı...
Lügata vermediğin kelimeler senindir.
Uçan hayallere, verilen müjdelere tercüman olan,
Seni yazanın,seni gönderenin lügatındandır.