Benim de feryadım kelimeler olmuştur her zaman.
Elbette onları ezip bükmeden,hırpalamadan kullanmayı tercih ettim.
Ruhumun miskin enstrümanıydılar.
Üzülsünler istemedim.
Parlatıp parlatıp kullandım.
Öfkenin davuluyla horlansınlar istemedim.
Çok iyi bilirdim,
Onlar ki;
Fısıldarken bile yaralı bir panter kadar güçlü,
Mağrur bir kedi gibi asil ve özgür,
Kargalar gibi şamatacı,
Ahu gibi can alıcı...
Onlara işlerini öğretmek bana düşmezdi elbette.
Sadece izin verdim martılar gibi uçup gitmelerine
Kayıt Tarihi : 7.6.2016 04:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Elif Gülnur Parmaksız](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/06/07/kelimeler-155.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!