Deme ağaç yaş iken eğilir
Deme eğilmez
Eğilir
Ve insan değişir
Deme can çıkar huy çıkmaz
Bir musibet gelir
Hanya'yı Konya’yı gösterir
Ve insan değişir
Ve insan
En güzel pişende sevilir
Deme hamdır
İnsan olmaya vakti vardır daha
Ve insan değişir
Tavı gelende can
En güzel kusurlarıyla sevilir
Deme sevilmez
Sevilir
Az aşa dertsiz başa
Hamdan pişen düşe
Ve insan değişir
Deme dikeni var
İnsan en güzel yaralarıylan sevilir
Ceptekini üleşende
Olanı bölüşende
Deme insan sevilmez
Nasıl sevilmez
İnsan en güzel gurbette sevilir...
Kayıt Tarihi : 2.5.2020 13:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Gümeli](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/02/kelimeler-139.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!