KeLiMeLeR Şiiri - Bekir Dişbudak

Bazen kelimeler dizilir boğazıma,
Dolaşır dillerim kör düğüm olur ansızın,
Bir çocuğun elinden ekmeğini alır gibi olursun,
Anlatamazsın içinden.
Gerçekleri yutkunur durusun,
Kimse umurunda olmaz, kimsede seni anlamaz zaten,
Sen acı çektikçe haz alanlar olur, sorarsın kendine,
Cevap da zor olur, biliyorum der geçersin kendi kendine
Masum olur hırsla bakan yüreğin, pır pır eder kalbim
Kenara vuran deniz dalgaları gibi, git gide çoğalır.
Bazen resimdeki resmine benzemez insan değişir ansızın,
Baktığın aynalar sana yalan söyler aldatır seni,
Karda açan kardelenlere benzersin,
Bazen de Hazal olur dökülürsün yapraklar gibi.
Ey gidi hey dersin geriye bakarak,
Vakit geçmiş gidenler geri gelmez olur hayatında
Derin deryalara doğru çekersin kayığını,
Bilirsin güzelim gidenler dönmez, yalnız kalırsın tek başına,
Nerde kalmıştık desende önemsiz, yol uzun ömür kısa olmuştur.
Yapraklarını dökmüş ağaç gibi tek başına kalırsı dağ başında,
Bu gün kelimelerle oynayanlar, yârin hatasını anlar,
Ne fayda eder, söyle ne fayda eder ki