Kelimeler Şiiri - Arif Mercan

Yaşamak kopmak demek
Doğum da bir kopuş, bir parçalanıştır aslında
Kopmaktan korkar insan
Solmuş yaprağın dalından kopması misali

Gurbete çıkan bir adam
Ardında senin gözlerini bırakmış
Gurbet bazen odasıdır insanın
Bazen vücudu…

Oyun çoktan yazılmıştır
Nehrin sularında bir kayık
Hangi okyanusa açılacağı bilinmez
Tanrı istirahattedir şimdi
İnsana yüklemiştir tüm vazifelerini

Ayrılığın kızgın demiri kalbimize dokunmadıkça
Bir sessizlik kaplar insanı
Oysa bir çığlık, bir bağırış beklenir
Belki sevinç, belki azap çığlıkları…

Pamuk ipliğinden biraz daha sağlam
Tek bağ aşktır, sevdadır
O da rüzgarın her an tehdit ettiği bir kandildir
Sevda sevebilenler arasında olur
İnsanların kaçta kaçı sevebilir
Sevenlerin kaçta kaçı karşılaşır ve açılır birbirine

Kelimeler düşüncenin fotoğrafıdır
Kapakları açılmış bir baraj gibi
Kelimeler boşalır içimden
Çok defa onları kendimde tanımam

Kelimeleri sana veriyorum
Onlar yanıp sönen birer oyuncak
Bazen boştur içleri,
Bazen alev vardır göğüslerinin içinde
Aşk vardır, belki de ayrılığın hasreti…

Tüm dünya kelimelerden ibarettir
Bazen kısa, bazen aydınlık
Ama sende ne varsa kelimelerde de o var
Kelimeler seni seyrettiğim bir nehirdir aslında
Hangi okyanusa açıldığını bilmediğim…

Oysa günler nehir gibi akmıyor
Zamana zincirlenmişiz kollarımızdan
Ve günler, birer birer geçiyor önümüzden
Kimi suratımıza gülüyor
Kimi tokatlıyor, durup tükürüyor yüzümüze

Yaşamak kopmak demektir
Ayrılığın kızgın demiri kalbimizdedir
Kelime leşleriyle doludur dünya
Yaşam ve ayrılık…
İçindeki sevda olmasa, aşkın saçtığı aydınlık
İpliği kopmuş tespih taneleri gibi
Her biri bir tarafa dağılıverirdi

Gaflet, senden ayrı yaşayabileceğimi sanmaktır
Ne varsa kelimelerde sende de o var
Bin bir kalıba bürünen sevda, kelimelerde tecelli ediyor
Bu kalp, harf ve ses kümelerinden ibaret,
Sevdanın fani bir formu seninle hayat buluyor! ..