Kelime ve Kalemin Oyunu Bana

Kelime ve Kalemin Oyunu Bana

İstemedim yazmayı
Bir tek kelime bile.
Ne kalem dinledi beni ne kelimeler.
Kavgadan yorgundu ruhum,
Parmaklarım yoktu yerlerinde ve
Susmak istiyordum,
İstiyordum üç maymunu oynamak.
Oynatmadılar!
Kalem, kâğıt ve kelimeler
El ele vererek
Kendilerince bir yol tuttular,
Sordular ve bitirdiler beni:
“Susarsa bir şair yüreği
ve kalem dikilmezse karşısına
Yanlışın.
Yırtmazsa peçesini, yalanını dolanını,
Sahte inanışın.
Durun demeyecekse bir çılgın yürek
Karanlığa koşan kalabalıklara,
Kim ışığı olacakmış
Katran karası gecelerin
Şafak vakti geldiğinde? ”

Yoruldum bunca yıl
Duyuramadım sesimi
Sanki boşa harcadım
Çileyle yanan nefesimi…
Dedim, diyorum; ama dinlemiyorlar
Kalem, kâğıt ve kelimeler
Çete olmuşlar, bayrak açmışlar
Anlamıyorlar
Ben anlatamıyorum dedikçe
Üstüme üstüme geliyorlar.
V e diyorlar ki
Büyük büyük kelimelerle:
Bir millet asıl o zaman ölür
Şairler sustukça
Ve kalemi kilitledikçe
Duyulmadığını, okunmadığını sanarak…
Sen savur bizi gökkubbeye
Yaz yan yana; diz alt alta
Her satırda halkı anarak!

Ben yazmadım bunları
İstemedim de işin doğrusu,
Ama anlaşılan o ki,
Kalem, kâğıt, kelimeler ve gönlüm
Ve ruhum ve benliğim
Beni dinlemeyip kurmuşlar pusu.

21 Ocak 2008