Kelime Cesetleri Şiiri - Osman Deniz

aşka dair bir söze
değdikçe dilim
boğulur sesim
taşımaz olur ayaklarım
gövdemi
ağırdır söyleyemediklerim
toprağa düşen
gölgesiyim artık bir hiçin

tersine dikilmiş hayat
kumaşıyla ölümün
dikiş tutmaz ruhum
bu elbisede
kan sızar gözlerimden
çiçek açar yaramda
toprak kokulu sinem
bir tütsü içerimde

ellerim gül dokunuşlu
dikeni saplıdır etim
gözlerimde aynalar
göstermez bana beni
alev alır kitaplar
anlatırlar kendimi
kemirir tüm yönlerim
sensiz ufuklarımı

aşkı darağacında buldum
uzattım boynumu
sırılsıklamdı gökler
yıldızlar da ıslaktı
söküldü gökyüzü yerden
uç verdi öteler
bir yüktü artık ölüm
kapısında sonsuzun

ve mahşer yeri kuruldu
ölümse öldürüldü
eşitlendi sayılar
renkler sesler notalar
söylenemeyen sözler
kelime cesedi her yer
yaşıyor tek bir hece
“aşk” denilen, dünyada