Aşılmayan duvarlar
hepsi örülü hepsi yüksek
kır zincirini kelepçenin
kırda geçsin bu gönül
Çıkıyorum bir yerlere doğru
ışıklar yanımdan geçiyor
az konuşuyorum
ama çok şey anlatmak istiyorum
her yol yalnızca bir olasılıktır diyorum
bunu seviyorum,buna vurgunum
kapıyı çalmakla çalmamak arasında
zaman geçiriyorum
ama nedense çalmıyorum
çalamıyorum
yalnızlığını sevip okşamaktan yorgun
ve üşümüş o yollardan geri döndüm
bilmedi bilemezdide zaten
kırmadı keleğçenin zincirini
kırmadı ki geçsin bu gönül
geceler çok sessiz
tuhaf ve karmakarışık oluyor düşünceler
aklımın en uzak sınırlarına gece varıyorum
geniş ışıklı kapılardan geçip
belleğimin loş odalarına dalıyorum
toprağa basmalarım bitiyor
gibi gibi......
beni birşeylerden uzak tutan
o kelepçenin zinciri..
Kayıt Tarihi : 2.10.2004 13:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bagıran bir şiir
sevdim
kutlarım
saygılar
TÜM YORUMLAR (1)