KELEPÇE
Şükürden o kadar mı uzak pınarların;
Susuzluktan kurudu meyve veren ağaçların.
Hıçkırıklara karıştı yiğitlerin, yılların.
Rüzgârı yokluğa estirdin sen Aydın!
Yokluğun kıskacında yemyeşil ovaların,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta