Kelebeklerin ömru kadar yaşayamadım aşki

Bana gelmek istiyorsan hüznünü gözyaşlarını bırak da gel
Sürükle gitsin dertlerini acımasız sevgileri isyanlarınla bırak gökyüzüne doğru
Salla gitsin terk edenleri düşünme yorma o güzelim duygularını
Yanlızlıklarını dost gördün nedense yüreğimi düşman ettin kendine

Sorgusuz idama mahkum gibi zindanlarda güneşe hasret ettin sendeki sevgimi
Faydası yok artık bu yaşların ancak duvarlara anlatabiliyorum kendimi
Kader benden yana değilmiş tanıştığımız günü hatırladın mı bana hoş geldin demiştin
Gülüyordun o güzelim yüzünle kendimin sana aşık olduğumu anlamıştım

Sende bu aşkın yeri yoktu biliyorum kendini kaptırmıştın uzaklaştığını yüreğimde görüyordum
Ne kadar mücadele etsem de hiç bir anlam taşımaz oluyordu senin için
Ve gün geldi gittin aylarca uygusuz gecelerim isyanlarım beni ancak şiirlerim anladı
Hep hayaller kuruyordum bir gün döneceksin diye seni son limanı biliyordum

Döndüğün gün ağladığımı ilk defa sen gördün gözlerimde yaşları; ikimizde ağladık ama biri yalandı ağlayan gözlerin
Şimdi sen bana ne anlatıyorsun diyebilirsin sitemler eder belki de gülersin bu halime
Ben sana yazılan bu satırları seviyorum ancak yazdıklarım anlayabiliyor beni
Ben sana şunu diyorum nefessiz kalmaya razıyım yeter ki sen bana gülümse

Kelebeklerin ömrü bir gün olur bir günde doğar bir günde aşık olurlar bir günde ölürler
Ben yaşamım boyunca bir kelebeğin ömrü kadar yaşayamadım
Kendime aşık ettiremedim seni yaşadığım bunca yılların boş olduğunu anladım
Yine hasret düştü yüreğime çiçeklerim solmuş sonbaharı yaşar gibiyim; ayrılık adın bana