Kelebekler Vadisinde Hüzün

Birken yanında, çoğalıyordum aşkınla çarpılarak
Yapayalnızken gerçekte, göremedin mi senli çokluğumu
Ne oldu da, hikayemiz boğuldu soru işaretlerinde
Sevgisiz hatır sohbetlerine sıkışan ünlemler neden, bize ne oldu?
Ellerinle tutunduğum yaşam, kurumaya yüz tutmuş
Belki de gözlerin aydınlık bakışlarımı unutmuş
Olabilir. Olmayacak duaya amin demişliğimde asla pişmanlık yok
Yanında dönüverdiğim masum çocukluğumu
Öksüz ve sıtma nöbetli titreyişlerde bırakan sen
En soğuk anında, ara sıra ısınan alaycı günün
Farkında mıydın bir gece yarısı aldırdığın soğuk duşun
Konduğun kalbe, kondurduğunu sandığım beyaz kelebek
İstilasında şimdi, sözü ağır, pençesi keskin sinsi kuşun
Bitmiş olduğu yerdeyiz galiba sözün
Kelebekler vadisinde şimdi hüzün var.. hüzün..

Zamanın kıskanıp bizi, koşarcasına aktığı vakitlerde
Hangi sevgililer gülümseyecek, bizden habersiz
Küsmeyecek mi avuçlarımız, yitirilmiş yakın dostluğu kanıp
Ben sen kavgasına yenik düşen zavallı biz
Hayatın süslü metal yorgunluğunu mutluluk sanıp
Kanarsa, suçlu kim acaba..Sürgüne gönderdiğin ben mi?
Ne duvarlar yıkılacak ne bağlar bozulacaktı hani
Hani güneş doğudan, biz ortasından doğacaktın şehrin
Ve güneş batmayan bir batı ülkesi yaratacaktık içimizde
Söz geçiremediğin diline nasıl uyar da batırır hançeri kalbime
Ellerimde papatyalar açtıran sevgili ellerin
İçimdeki çocuğa avutamadım saatlerdir, gelmelisin
Dizine kıvrılmayı özlemiş, ağlıyor bilmelisin
Söylesem mi, olgunluğumun tevekkülüne mi bıraksam desem de
Olmuyor, olamıyor..o çocuktan da çok özledim ben
Bilmem her anışımla seyriyor mu gözün
Kelebekler vadisinde şimdi hüzün var.. hüzün..

19.06.2010