Kelebekler Uçuşturandın.

İnsan en çok neyi sığdıramıyor gülüm biliyormusun
İhaneti, acıyı, ayrılığı, özlemi en çokta ölümü
Zor geliyor bunlar konduramıyorsun kendine
Bir düşüş hissediyorsun ruhunu en acıtanından..

Yattığımız odaya giriyorum bilinçsizce bakıyorum
Aynalardan korkar oldum tanınmaz hallerdeyim
Yastığına yüzümü sürüyorum özlemini gidermek için
Hiçbir yere ait değilim sanki toprağa bakıyorum..

Sanki bu hırçın yüreğimde kelebekler uçuşturandın
Adaleti sorguladım kendime kızdım bağırdım delice
Gülerdik durduk yerde nedenini hiç sorgulamadan
Dalga geçerdik hayatla fütursuz sevişmelerimizle..

Yaz: Mehmet Ali Tuna
22/03/2018