Kelebekler Ölüyor Şiiri - Yasemin Evren

KELEBEKLER ÖLÜYOR
Minik kızım bayramda, bir elbise istedi
Aldım kat kat, kırmızı, karpuz kollu, ipekli
Sevindi, çığlık attı, "kelebek oldum" dedi.
Diyemedim "Ah yavrum, kelebekler ölüyor"

Narin, hassas, gururlu, bir canlıdır kelebek
Tülden kanatları var, pırıl pırıl, rengârenk,
Bilse de ömrü kısa, uçuyor çiçek çiçek,
Dokunma sakın yavrum, kelebekler ölüyor.

Dünyanın dört yanında binlerce kelebek var
Kıtlıktan kırılıyor o kelebek çocuklar,
Savaşlarda yitiyor onca günahsız canlar
Uyansın artık dünya! Kelebekler Ölüyor.

Bir kelebeğin ömrü derler bir gün kadarmış
Savaşın ortasına doğmak sanki kadermiş
Gülen yüzleri soldu, yazgıları kedermiş,
Yüreğim kan ağlıyor, kelebekler ölüyor.

Tavşan kovalamalı, tazı hemen kaçmalı,
Saklanırken ebeden mutluluktan uçmalı,
Kahkahalar atmalı, neşe, huzur saçmalı
Gözümüzün önünde kelebekler ölüyor.

Dünya dursun diyorum, çoğu zaman kendimce,
Hasta olmasın çocuk, aç kalmasın günlerce,
Yetim, öksüz kalana ağlarım ince ince
Anlamsız savaşlarda, kelebekler ölüyor.

Yasemince düşünür, derde derman ararım,
Var mıdır bir çaresi hepinize sorarım?
Çocuklar yarınların umududur dostlarım,
Utansın artık dünya, kelebekler ölüyor...
Yasemin EVREN