Kelebekler de Ağlar.... Şiiri - Yorumlar

Daha dün, bir başka “kelebek” şiirine yazmıştım, kelebek denilince aklıma düşen hikâyeyi ve o hikâyedeki dört kelebeğin ateşle dansını…

Meraklı, narin, kırılgan ve bir anda kaybolduğunu bilirdim de, işte şimdi öğrendim, kelebeklerinde ağlayabildiğini… Teşekkür ederim…

Şiir;
Güzeldi… Desem, yetmez!
Harikaydı… Desem, yok o da değil!
Muhteşem… Desem, eh, belki karşılayabilir anlatamadıklarımın birazını…

Yüreğine sağlık, ömrüne bereket Mine Hanım’cığım…

Nicelerine inşaAllah…



Ve işte hikâyesi…

“Dört tane kelebek bir gün bir ateş görmüşler. Bunun nasıl bir şey olduğunu öğrenmek istemişler.

Birinci kelebek ateşe biraz yaklaşmış ve üzerinin aydınlandığını görmüş. Arkadaşlarının yanına gelmiş ve:
- Bu ateş aydınlatıcı bir şey! Demiş.

İkinci kelebek bununla yetinmeyerek daha fazla şey öğrenmek istemiş. Biraz daha yaklaşmış ve ısındığını hissetmiş… Ve demiş ki:
- Aynı zamanda bu ateş ısıtıcı bir şey!

Üçüncü kelebek bununla da yetinmemiş, biraz daha biraz daha yaklaşmış. Bir anda ateşin kanatlarını yaladığını hissetmiş ve yanmış kanatlarıyla geri dönmüş… Ve şöyle demiş:
- Bu ateş dedikleri yakıcı bir şey!

Dördüncü kelebek daha da çok şey öğrenmek istiyormuş.
Biraz yaklaşmış, aydınlandığını görmüş.
Biraz daha yaklaşmış, ısındığını hissetmiş.
Biraz daha da yaklaşmış, ateş kanatlarını kavurmuş.

Ve biraz daha yaklaştıktan sonra tamamen yanan kelebek 'poff !' diye ortadan kayboluvermiş.

Ateşin gerçekten ne olduğunu belki bir tek o öğrenmiş ama geri dönüp söyleyememiş.
Çünkü o kaybolmuş ateş içinde ve bir şeyi ancak içinde kaybolan bilebilirmiş!”


Sevgilerimle…

'bir segah makamı dolanıyor dilime
ardından yırtılıyor perdesi zamanın....'
nutkum tutuldu...