Kelebekler Şiiri - Hekim Coşkun

kelebekler özgürdür
genç yaşar genç ölürler
belki yaşamı bahar havasında sevdikleri içindir
belki,
belki karanlık ve kışı sevmedikleri için.
belki; ateşe ve ışığa yakın yaşadıkları için
ışığı çok sevdikleri için;
kelebekler özgürdür.

mücadele ve özgürlük
akşamın kızıllığı vurdu yine pencereme
yine
hava ağır ağır buluşuyor esintiyle geleceğe
günse geceye gebe
bense dosta aç
yüreği yaralı olsa da,
sevdadan yana yanık olsa da bağrı
dudakları bulacaktır aradığını umutla bakan gözlerde,
dost çiçekler her mevsim açar bakmasını bilene
kardelen mesela…

güz gülleri açar zaman zaman gönül penceremde
ellerime deyse de dikeni,
gülü değer kılan dikenleri değil mi?
sev sevebildiğince kokla bitsin içindeki umusuzluk ateşi
boğazıma düğümledin tatlı haykırışı
dur dur deme yüreğim gelmişken dile
ne ela gözlerde nem,
nede buselerde kalmasın hüzün
tut ellerimi
götür yüreğinin üstüne dostum ve dinle.
dinliyorsun değil mi?
koy kalbini kalbimin olduğu yere
ve tut ellerimi tut ki birleşsin güçlerimiz
zamana ve yokluğa karşı
aşımız,suyumuz
baş tacı sevdamız
tut tut ellerimi,
tut dünya duysun BEN bir olduk.
açıldı bak gözlerim göğe,
ses sustu gök sustu.
yağmur damlaları çiselerken sahilde koşar mısın benimle
yok yok deme üzülürüm gelmediğine...
duyar gibiyim
üzülme dediğini yüreğim,
bir çınar gibi yıllara yüklüyüm,
bir çiçek gibi toprağa gebe
buz gibi eriyen sevgilerden çıkar,
bulurum kendimi dost gönüllerinde