Kelebekler Şiiri - Mustafa Antal

Kelebekler uçuyordu
Konuyordu dert yüklü çiçeklere
Azimliydi çiçekler fakat
Boynunu bükenler vardı
Hep insanların mı boynu bükük olurdu
Vardı elbet bir derdi
Rüzgar eserdi
Sarsardı o ince yapraklarını
Tıpkı bizim hasret rüzgarları gibi
Karşısında dururdu sevdiği
Ulaşamazdı bizim gibi
Habercileri vardı kelebekle
Bir şeyler söylerdi sevdiğine
Göz görmeyince gönül katlanırdı
Göz görünce peki?