Koskoca insanlar olduk, uzun yılları geride bıraktık, tüm mevsimlerini yaşadık, ama küçücük kelebeğin kısacık ömrüne sığdırdığı mutluluğu bulamadık.
Belki de bilmedik, mutluluğun sırrını küçücük kanatlarında, uçuşan o renk cümbüşünde, kısa ama yoğun ömründe, kapanmıştı belki de cevap, hayatın gizli planında.
İnsanlar büyüdükçe unuttular, neşenin asıl adını. ama bak, kelebek dururken çiçekte, dans ederken rüzgarla, belki de öğretir bize hala, neşenin kaynağını, büyüklükte değil, küçüklükte saklı bazen huzur anı, koskoca hayatta, kelebek kadar olmak, derin bir mutluluğa sahip olmanın anahtarı.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta