Kelebek Sevgisi Şiiri - Nurcan Düzenli

Seninkisi kelebek sevgisiydi sevgilim,
Rengarenk kanatlarına saklamıştın o sır ayrılığı..
Çiçeklere taşımıştın tüm matemini, geceye gizlemiştin nefesini.
Ölümlüktü sevdan, ömürlüktü, bir günlüktü.

Seninkisi kelebek sevgisiydi sevgilim,
Karanlığa hapsedilmişti gözyaşların.
Karanlıktı alın yazın, karanlıktın.
Çırpındın, çırpındın ve yine çırpındın.
Kanatların kanadı birdenbire, yere yığıldın.
Ölümlüktü sevdan, ömürlüktü, bir günlüktü.

Seninkisi kelebek sevgisiydi sevgilim,
Yüceydi, özeldi, tekti.
Düşündün, düşündün ve düştün.
Karanfilin kalbine girdin, orada üşüdün.
Yalnızdı bakışların, yalındı..
Çırılçıplaktı, yalandı.
Ölümlüktü sevdan, ömürlüktü, bir günlüktü.

Seninkisi kelebek sevgisiydi sevgilim,
Dudaklarına dokundurduğun doku, ölümündü.
Bilemedin...
Masumdu, saftı, sonsuzdu kendi sonunda.
Burnuna işlediğin sevdiğinin kokusuydu.
Tebessümlerine gizlediğin ölüm öpücüğündü,
Ölümlüktü sevdan, ömürlüktü, bir günlüktü.

Seninkisi kelebek sevgisiydi sevgilim,
Avcunun içindeki güneş ansızın söndü.
Gözlerin küçüldü, yaşların büyüdü sığınırken boşluğuna bu sevdanın.
Koptu kelebek kanatların, kurudu yaprakları karanfilin, kalbinde.
Sen sustun, sadece sustun, ardından gözlerini yumdun.
Acımasızdın, karanfile bulaştırdığın renkle acıma sızdın.
Kanat çırpışlarımı sevemedin.
Ölümlüktü sevdan, ömürlüktü, bir günlüktü.
Senin için çırpındığını göremedin bu karanfilin.