Kelebek Sancısı! .. Şiiri - İsa Yılmaz

benim gece karanlığı ışığım
mecalim yettikçe sana koşarım
varlığın korkutur beni
yokluğunsa acılara düşürür
aklımı bir kenara bırakır
vazgeçer sorgulamalardan
sadece ama sadece ışığına dalarım
yine de bir korku vardır içimde
yanmak sana dokununca
aşk yüreğinde kan olmak
yine de ateşe koşmak isterim
ben bir aşk kelebeğiyim
bir koza iken günlerce bekledim
adını ipekten ağlara işledim
bin dua ile gözümü açmanı diledim
tutku ile sevdim, sabır ile bezendim
vakit geldi bin bir renge büründüm
ömrümün baharında gönlümce eğlendim
binlerce yıl beni bekler sandım
özgürce kanat çırptım, delice sarhoş oldum
derken ansızın bir ses duydum
bir günlük ömrüm var, işittim
korktum, titredim, saklandım
nereye kaçtıysam huzur bulamadım
içimdeki sesi dinledim
karanlığa mahkum olmaktansa
senin ışığında ölmek istedim
boyun büktüm, af dilendim
ağladım, nerdesin diye sordum
sahrada bir ışık gördüm
ışığın senden olduğunu anladım
sonu yanmak bile olsa
sana varmayı sevdim
ben bir aşk kelebeğiyim
beni bırakma, kulun-kölen olayım
faniyim ama bir baki yar isterim
ey benim yüce Allah’ım
kelebek sancısı çekerim...