Kelebek Ömrüm Şiiri - Mecit Aktürk

Mülteci hayallerim göğe çırparken kanat
Zehir içirdi hayat mehtabın mor tasından
Her âhı kan dilimin suskunluğuna inat
Konuşsun bugün kalem kitabın ortasından

KELEBEK ÖMRÜM

Zora zimmetliydi, zâra ek ömrüm
Bir kırık iğneyle kuyu kazdım ben
Ahlar ile geçti kelebek ömrüm
Nar çiçek açarken küle közdüm ben

Çözdüğüm her düğüm etse de îma
Ahdime sağırdım, nefsime âmâ
Düz yolda asaya muhtaçtım amma
Nefsinden bîhaber köre gözdüm ben

Canımı her yakan canımdan canken
Nasıl gülsün yüzüm damlayan kanken...
Karınca ah çekse ağlayan benken
Lâleyi incittim gülü ezdim ben

Yine bir yangının tam ertesinde
Aklım son geminin güvertesinde
Umutlar ufkumun çok ötesinde
Payıma düşende hile sezdim ben

Hikmet kapıları dardı dalıp da
Sırra varamadım kapı çalıp da...
Üç günlük dünyadan murat alıp da
Şükür bilmeyene bir ikazdım ben.