Kelebek Ömrü Gibiydik

Hayatımız bir kelebeğin ömrü gibiydi; kısa, ama bir o kadar da anlamlı ve dolu. Kelebekler, yaşamlarının her anını renkleriyle, zarafetleriyle ve özgürce uçuşlarıyla taçlandırırlar. Bizim de hayatımız öyleydi; her anı özel, her anı değerli ve bir o kadar da unutulmaz.

Bir kelebeğin kozasından çıkışı gibi, biz de hayata gözlerimizi açtık. İlk nefesimiz, ilk adımlarımız ve ilk kelimelerimiz... Hepsi birer başlangıç, hepsi birer keşifti. Çocukluğumuzun masumiyeti, gençliğimizin heyecanı ve yetişkinliğimizin sorumlulukları arasında süzüldük. Tıpkı bir kelebeğin çiçekten çiçeğe konması gibi, hayatın farklı dönemlerinden geçtik.

Her mevsim bir değişim getirdi. İlkbaharın tazeliğiyle filizlendik, yazın sıcaklığıyla büyüdük, sonbaharın renkleriyle olgunlaştık ve kışın beyaz örtüsüyle durulduk. Her mevsim, her an bir öğretmendi bize. Öğrendik ki, yaşam sadece var olmak değil, aynı zamanda dolu dolu yaşamak, iz bırakmak, sevmek ve sevilmekti.

Hayatın kısa olduğunu biliyorduk, tıpkı bir kelebeğin ömrü gibi. Ama bu kısa zaman diliminde, her anı en iyi şekilde değerlendirmeye çalıştık. Bir kelebeğin rengarenk kanatlarında saklı olan güzellik gibi, biz de hayatın her anında güzellikler bulduk. Sevinçlerimiz, üzüntülerimiz, başarılarımız ve hayal kırıklıklarımız... Hepsi bizim hikayemizin birer parçasıydı.

Belki de hayatın anlamı, bir kelebeğin ömründeki gibi, anı yaşamakta saklıydı. Geleceğe dair hayaller kurduk, geçmişe dair hatıralar biriktirdik ama en çok da bugünün değerini bildik. Çünkü biliyorduk ki, kelebekler gibi biz de bir gün gökyüzünde son dansımızı yapacak, ardından iz bırakacaktık.

Kelebekler ölümsüz değildi, ama yaşadıkları her an ölümsüzdü. Biz de öyleydik. Her anı dolu dolu yaşadık, her anı değerli kıldık. Hayatımızın her anında, kelebeğin zarif dansını hatırladık. Çünkü biliyorduk ki, yaşam bir kelebeğin ömrü kadar kısa, ama bir o kadar da anlamlıydı.