Saçlarından
göğsüne
ipek perde sarmış bir kız,
on yedisinde henüz.
İnsanların içinde
melek gibi, yalnız…
Geceler gökyüzüne dönmeyi,
yıldızlar gibi nur saçıp sönmeyi
sönmeyi, nur saçmayı
ve tüm insanlardan kaçmayı,
geçirir gönlünden…
Türküler söyler,
gönlüne yatmaz,
dualar eder,
imdada yetmez.
Yağmurlu akşamlarda ettiği
dualar mahsun,
hayatımız kelebek hayatı gibi kısa,
sevda yollarıysa uzun,
upuzun.
Gülüm, çiçeğim,
beyaz meleğim,
Sakın gökyüzüne,
ve yıldızlara
umutlarını bağlama
umutlarını bağlayıp da,
hüsrana uğrayıp ağlama…
Kayıt Tarihi : 22.3.2008 18:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!