Takvimde mıh düşmüş aman
Sonbaharda bir ilk zaman
İlkin bir anne gömüldü
Ardı ardına üç çocuk
Toprakta yazgının kara kokusu...
Gün hep ayın dördüne az kala
Suyun bile ağladığı
Nehirlerin susadığı an
Uzun serviler dikilmiş bahtın derin yarığına
Kara güneş, siyah bulut gökte...
Cansız,
Kelebek ki yaşam telaşı artık amansız…
Gittin sonsuz,
Apansız,
Vakitsiz,
Zamansız...
Ben mi?
Avucumda yaşım,
Sinemde sevgim ki okyanus
Damla damla döküldü kara çukuruna...
...ve...
Sabrım o da say ki bir nar
Serviye inat...
Yarıldı döküldü tane tane
Toprağında tohum oldum
Bir avaz
Tohumum olan canına...
Kayıt Tarihi : 2.5.2018 09:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!